Boudewijn IX
Graaf Boudewijn VIII van Vlaanderen en Henegouwen werd door zijn zoon, Boudewijn IX opgevolgd. In de loop van de vierde kruistocht werd deze laatste tot keizer van Konstantinopel uitgeroepen. Hij werd aldus de hoogste personaliteit van de toen bekende wereld. Kort daarna kwam hij om in een gevecht in Bulgarije en zijn lijk werd nooit teruggevonden.
de valse Boudewijn
Verscheidene jaren na de dood van Boudewijn van Konstantinopel verscheen in Vlaanderen een avonturier die zich voor Boudewijn liet doorgaan. Hij vond aanhangers en veroorzaakte onlusten. Zijn bedrog werd echter ontdekt en hij werd ter dood veroordeeld.
Ferdinand van Portugal
De oudste dochter van Boudewijn IX, Joanna van Konstantinopel, was gehuwd met Ferdinand van Portugal, die zo graaf van Vlaanderen werd. Ferdinand kwam in opstand tegen zijn suzerein, koning Filips-Augustus van Frankrijk maar werd in 1214 bij Bouvinnes verslagen, gekwetst en gevangen genomen.Hij bleef 13 jaar lang in Parijs in gevangenschap.
De Bijloke te Gent
Ondanks de nederlaag van Bouvinnes heerste er vrede in het graafschap Vlaanderen onder de heerschappij van Joanna van Konstantinopel. Er werden belangrijke kloosters gesticht, zoals de Bijloke te Gent waar kloosterzusters de zieken verpleegden. Het Bijlokegasthuis bestaat nog.
Margareta van Konstantinopel
Na de dood van Joanna werd haar zuster, Margareta van Konstantinopel, gravin van Vlaanderen en Henegouwen. Zij was een eerste maal met Bouchard van Avesnes, een tweede maal met Willem van Dampierre gehuwd. De kinderen uit deze twee huwelijken twistten om het bewind, waardoor de vrede gestoord werd onder de regering van Margareta.
De uitspraak te Peronne
De familievete tussen de Avesnes en de Dampierre's, verwekte heel wat onlusten in de graafschappen Vlaanderen en Henegouwen.Het kwam er op aan te weten welke zoon van Margareta, Jan van Avesnes of Gwijde van Dampierre als erfgenaam zou worden uitgeroepen. Lodewijk IX de Heilige, Koning van Frankrijk, besliste te Peronne dat Henegouwen aan de Avesnes en Vlaanderen aan de Dampirre's ten deel zou vallen.
Godfried met den baard
Terwijl het graafschap Vlaanderen in de XIIde en XIIIste eeuw steeds sterker geworden was, viel het oude hertogdom Lotharingen in talrijke kleine lenen uiteen. Het belangrijkste leen was het graafschap Leuven. Graaf Godfried met den baard nam de titel van hertog Lotherrijk. Zijn afstammelingen zijn de hertogen van Brabant.
De Heilige Albertus van Leuven
De hertogen van Brabant kwamen in opstand tegen het Germaanse Keizerrijk. Hetzelfde verzet kwam tot uiting in de andere uit het oude Lotharingen ontsproten lenen, nl. in Henegouwen, Namen, Luxemburg en zelfs in het Prinsdom Luik. De prinsbisschop Albertus van Leuven, een broeder van hertog Hendrik I van Brabant, werd in 1193 op bevel van een Duitse keizer vermoord.
De slag bij Steppes
De hertogen van Brabant verlangden zeer hun gebied tot aan de Rijn uit te breiden.Hendrik I voerde lang oorlog om dit doel te bereiken, maar hij werd in 1213 bij Steppes door de prinsbisschop van Luik, Hugues de Pierrepont, verslagen.
Jan de Overwinnaar
De pogingen van de hertogen van Brabant om de Rijn te bereiken ten einde de handel in het hertogdom te vergemakkelijken, slaagden in 1288. Hertog Jan I de Overwinnaar veroverde door de slag bij Woeringen het hertogdom Limburg en voegde het wapen van Limburg bij dat van Brabant. Jan I was één van de glansrijkste ridders uit de geschiedenis.
Maria van Brabant
Hertog Jan I van Brabant en Limburg had een zuster, Maria van Brabant, die met koning Filips III van Frankrijk, zoon van Lodewijk IX de Heilige, huwde. Zij was dichterlijk begaafd en beschermde de minnestrelen. Zij werd door Pierre Labrosse een minister van de koning van Frankrijk, ten onrechte van tovenarij beschuldigd.
De galg van Montfaucon
Toen Jan I de Overwinnaar vernam dat zijn zuster naar aanleiding van de laster van Pierre Labrosse, in de gevangenis geworpen was, trok hij naar Parijs. Hij voerde een gerechtelijk tweegevecht, doodde zijn tegenstander en liet Pierre Labrosse aan de galg van Monfaucon ophangen. Dan plaatste hij zijn zus weer op de troon.
Bianca van Namen
Bianca van Namen een Waalse, werd dichteres in het Scandinavisch. Zij was met koning Magnus Erikson van Zweden gehuwd en had een zoon, de latere koning Haakon, voor wie zij lieve kinderliedjes dichtte.
Albert de Cuyck
Luik was één van de vrijste landen van de wereld, het telde enkele merkwaardige prinsbisschoppen, zoals Albert de Cuyck. In 1198, schonk Albert aan alle inwoners van het prinsbisdom een uitstekend charter waarbij hij hun grote vrijheden toekende.
Hendrik de Blinde en Ermesinde
Over het uitgestrekte hertogdom Luxemburg heerste op het einde van de XIIde eeuw de oude Hendrik de Blinde. Zijn nog heel jonge dochter Ermesinde was zijn erfgename. Het kostte Hendrik veel moeite het erfgoed van zijn dochter te verdedigen. Eén van zijn vijanden was graaf Boudewijn VIII van Vlaanderen en Henegouwen.
De Cisterciensers
In de XIII eeuw verschenen in ons land nieuwe kloosterorden die een grote invloed uitoefenden. De oudste was die der Cisterciensers, tegenwoordig Trappisten genoemd. Orval was één van hun eerste abdijen. Zij ontgonnen het land en de ontvoogding van de lijfeigenen was ten dele aan hen te danken.
De begijnen van Brugge
Op het einde van de XIII eeuw ontstond de Begijnenorde. De begijnhoven waren zeer talrijk en zeer bevolkt. De begijnen maakten kant en gaven onderricht aan meisjes. Aan het hoofd van een begijnhof stond de Grote Dame.
De Premonstratenzers van Averbode
De orde der Premonstratenzers verscheen in dezelfde tijd als die der Cisterciensers. Er werden grote abdijen te Averbode, Tongerloo en Park Heverlee gesticht. de Premonstratenzers maakten zich vooral verdienstelijk door het stichten van parochies.
Drang nach Osten
In de XIIde eeuw ontstond een emigratiebeweging naar het oosten, nl. naar Duitsland, Hongarije, Polen. Deze beweging word de drang naar het oosten genoemd. De haven van Bremen is van Belgische oorsprong, wij hebben Vlaamse dorpen in Saksen, nog lang leefden Waalse gebruiken in Hongarije voort.
Haven en schip
Het leenstelsel word geleidelijk door het gemeentelijk stelsel vervangen. De steden ontstaan in de middeleeuwen. Zij komen tot stand op plaatsen waar handel kan gedreven worden inzonderheid langs bevaarbare rivieren en langs verkeerswegen.
Keur
De middeleeuwse gemeente is geen gewone stad, het is een vrije stad. De inwoners van de stad eisen reeds zeer vroeg van de plaatselijke heer een akte waarbij hun allerlei vrijheden toegekend werden, en het recht zichzelf te besturen. Die akte wordt keur of charter genoemd.
Stormklok
Wanner een gemeente in gevaar verkeerde, werd de stormklok geluid. Dit was de klok van de gemeente waarop het stadswapen afgebeeld stond. De klok riep de burgers te wapen op, wanneer de vijand in zicht was. Ze klepte ook in geval van brand. Onze beroemdste stormklok is Klokke Roeland van Gent.
Burg
Eén van de eerste werken van de kooplieden was hun stad met wallen te omringen. Deze met torens versterkte wal werd burg genoemd, vandaar de naam "burger" die voortaan de inwoners der steden zouden krijgen.
Belfort
De gemeenten waren echte kleine onafhankelijke republieken. Het symbool van hun onafhankelijkheid was het belfort, een mooie toren waarin de stormklok hing. Er bestaan nog belforten in Gent, Brugge en Doornik.
Gemeentelijke troepen
De gemeenten waren ingericht om hun onafhankelijkheid en hun voorrechten te handhaven. Ze hadden één of meer burgemeesters, een rechtbank van schepenen en militien, een garnizoen van gewapende mannen.
De hallen van Ieperen
De gemeenten hadden hun macht aan de economische groei,hun handel en nijverheid te danken. Handel bestaat erin het kopen en verkopen van goederen, er werden dus ruime pakhuizen gebouwd, die hallen heetten. De schoonste hallen van Belgie waren die van Ieperen; ze werden in de loop van vorige eeuw twee maal vernietigd.
De middeleeuwse stad
Het was zeer druk in de middeleeuwse steden. De straten waren smal, donker en vuil want ze waren niet geplveid en er was geen riool. Dit verklaart waarom ze zo dikwijls door epidemieen geteistert werden.
Het laken
Niet alleen de handel verrijkte de steden, de nijverheid kende er ook een grote bloei. Naast de kooplieden vond men er ambachtslieden die zeer talrijk waren, vooral in Vlaanderen. De lakennijverheid was veruit de belangrijkste. het weversgild werd dan ook zeer machtig.
O.L. Vrouwprocessie te Doornik
De maatschappij bestond, in de middeleeuwen, uit feodale edellieden, boeren, rijke kooplieden en arme ambachtslieden. Al deze mensen, Vlamingen zowel als Walen, vond men, door eenzelfde geloof verenigd, in de processie van O.L. Vrouw te Doornik
Het wapen van Brabant
Het hertogdom Brabant, met Leuven als hoofdstad, strekte zich ver buiten de grenzen van de huidige provincie Brabant en Antwerpen uit. Het had beroemde vorsten: Godfried I, II en III, Hendrik I, II en III, Jan I, II en III.
Het wapen van Limburg
Het graafschap, later hertogdom Limburg stemt in de middeleeuwen niet overeen met de provincie die tegenwoordig de naam draagt. De huidige provincie Limburg hing af van het prinsbisdom Luik en heette graafschap Looz. De stad limburg was de hoofdstad van het oude hertogdom waarvan de laatste hertogin, Ermengard, in 1283 overleed.
Het wapen van Vlaanderen
Het graafschap Vlaanderen, met Brugge als hoofdstad, was het rijkste en bedrijvigste leen van onze streken. Van Vlaanderen ging de eenmaking van Belgie uit. Het graafschap omvatte de streek van Rijsel en Douai, die ook Frans Vlaanderen word genoemd.
Het wapen van Namen
Het graafschap, later markiezaat Namen, was één van onze kleinste middeleeuwse lenen. De graven van Namen waren niet zeer machtig maar het waren koene ridders die dikwijls in verre landen grote roem behaalden.
Het wapen van Luxemburg
Het hertogdom Luxemburg was weleer een uitgestrekt bebost gebied. De hertogen hielden van tornooi en gevecht. Een van hen, Hendrik III, werd Germaanse keizer in het begin van de XIVde eeuw. Zijn opvolgers waren koning van Bohemen, zij heersten tegelijk te Praag en te Luxemburg.
Het wapen van Henegouwen
Het graafschap Henegouwen, met Bergen als hoofdstad, rijkte tot ver in het huidige franse grensgebied. Het werd verscheidene malen met het graafschap Vlaanderen verenigd. In de XIIIde eeuw viel het aan het huis van Avesnes, in de XIVde eeuw aan het huis van Beieren ten deel.
Het wapen van Holland-Zeeland-Friesland
De graafschappen Holland en Zeeland, evenals de heerlijkheid Friesland, waren in de XIIIde eeuw onder het gezag van gravin Aleidis verenigd. Zij huwde met Jan van Avesnes, graaf van Henegouwen. Voortaan zullen de 4 lenen verenigd blijven.
Het wapen van Luik
Het Prinsbisdom Luik dat in de xde eeuw door Otto I gesticht werd, beheerste het hele dal van de Maas, van Givet tot Maastricht, een rijke streek van groot strategisch belang tussen Frankrijk en Germanie. De prinsen van dit grondgebied waren bisschoppen en werden door het kapittel van de St. Lambrechtskathedraal gekozen. "Land van de wet en de vrijheid" dat negen eeuwen lang onafhankelijk bleef.
Filips de Schone
Op het einde van de XIIIde eeuw was Filips de Schone koning van Frankrijk. Het was een geducht vorst die naar de absolute macht streefde. Hij poogde de macht van Vlaanderen te beperken. Gwijde van Dampierre was in die tijd graaf van Vlaanderen.
Gwijde van Dampierre
Gwijde van Dampierre die de heerszucht van zijn suzerijn Filips de Schone vreesde, sloot een verbond met de koning van Engeland, maar Filips de Schone slaagde erin dit verbond te verbreken. Hij lijfde het graafschap Vlaanderen bij Frankrijk in en liet Gwijde van Dampierre gevangen nemen.
Clauwaerts en Leliaerts
Toen Filips de Schone zich van het graafschap Vlaanderen meester maakte, heerste daar grote onenigheid. De rijke kooplieden of patriciers namen de partij van de koning van Frankrijk op. Zij werden Leliaerts genoemd omdat zij als kenteken het franse wapen met lelien hebben genomen. Hun tegenstanders, de arme ambachtslieden, werden de clauwaerts genoemd omdat zij de partij van de gevangen graaf van Vlaanderen opnamen en zijn wapen, de zwarte leeuw met rode klauwen, droegen.
Jacques de Chatillon te Brugge
In 1300 werd het graafschap Vlaanderen door koning Filips de Schone van Frankrijk afgeschaft. Hij benoemde als gouverneur aan het hoofd van het graafschap een frans edelman, Jacques de Chatillon, die zich te Brugge kwam vestigen.
Brugse Metten
De inlijving van Vlaanderen bij Frankrijk was van korte duur. De Clauwaerts kwamen in opstand. In de nacht van 17 tot 18 mei 1302 vermoordden zij de patrers en de franse soldaten en verjoegen de gouverneur. Deze gebeurtenis noemt men Brugse Metten.
Breydel en de Coninck
Aan het hoofd van de Clauwaerts die in 1302 Vlaanderen bevrijdden, stond de deken van het weversgild te Brugge: Pieter de Coninck. Hij zou door Jan Breydel, deken van het slagersgild, geholpen zijn, maar de rol van Pieter de Coninck was veruit de belangrijkste.
De slag bij Kortrijk
Na de Brugse Metten wilde Filips de Schone zich opnieuw meester maken van Vlaanderen. Hij stuurde een leger onder bevel van Robert van Artois. De stedelijke militien versperden de weg en op 11 juli 1302 werd het franse leger in de Guldensporenslag te kortrijk verpletterd.
Het belfort te Brugge
brugge redde in 1302 de onafhankelijkheid van Vlaanderen en waarschijnlijk ook de toekomstige onafhankelijkheid van Belgie. De stad voltooide op dat ogenblik haar prachtig belfort, symbool van haar macht en vrijheid.
Robert van Bethune
Gwijde van Dampierre was aan de gevolgen van zijn gevangenschap overleden, zijn zoon Robert volgde hem op. Hij tekende met de koning van Frankrijk de Vrede van Athis, waarbij de onafhankelijkheid van het graafschap Vlaanderen erkend werd.
Jan II
De Guldensporenslag verwekte een grote democratische beweging, niet enkel in Vlaanderen maar ook in het Hertogdom Brabant-Limburg. Hertog Jan II, zoon van Jan I, schonk in 1312 Het Charter van Kortenberg waarbij grote vrijheden aan de ambachten toegekend werden.
De Meyboom
Ondanks de sociale woelingen van het begin der XIVde eeuw, leefde men gelukkig in Brabant. Er ontstonden dikwijls wrijvingen tussen Leuvenaars en Brusselaars, deze laatsten verkregen van de hertog van Brabant de toelating om ieder jaar de meiboom te planten, tot teken van hun meerderheid boven de Leuvenaars. Dit gaf aanleiding tot grote volksvermaken.
Mal St. Martin
De democratische onlusten spreidden zich in de XIVde eeuw ook tot het prinsbisdom Luik uit. De rijken of "Citains" trachtten met medeplichtigheid van adel en bisschop, de invloed van de ambachten of "Petits" te beperken. Maar de samenzwering mislukte en 200 samenzweerders werden in de nacht van 3 tot 4 augustus 1312 in de St. Martinuskerk te Luik levend verbrand. Deze ramp noemt Mal St. Martin.
Adolf de la Marck
In 1316 werd de prinsbisschop Adolf de la Marck gedwongen de Vrede van Fexhe-le-Haut-Clocher, die aan de ambachten een groot aandeel in het beheer van het prinsbisdom Luik toekende, te tekenen. Voortaan zullen alle prinsbisschoppen deze keur trouw moeten zweren.
Lodewijk van Nevers
Na de dood van Robert van Bethune, werd zijn kleinzoon, Lodewijk van Nevers graaf van Vlaanderen. Deze prins had een franse opvoeding genoten en begunstigde altijd de politiek van zijn suzereinen, de koningen van Frankrijk.
Simon van Aertrijcke
Omtrent het midden van de XIVde eeuw nodigde de koning van Frankrijk de burgemeesters van Brugge, Gent en Ieperen op een feestmaal uit. Daar zij geen kussens op hun stoelen vonden plooiden de drie Vlamingen hun prachtige mantel op en gingen erop zitten. Toen zij vertrokken riep men: "U vergeet Uw mantels". De burgemeester van Brugge, Simon van Aertrijcke, antwoordde: "Wij Vlamingen nemen nooit onze kussens mee".
De Kerels
In het begin van de regering van Lodewijk van Nevers, kwam Vlaanderen eens te meer in opstand. De woeste kustbewoners, de kerels, hadden zich rond Jacob Peit geschaard. Ze hadden een tijd lang heel het graafschap in hun macht en de graaf moest naar Frankrijk vluchten.
Klaas Zannekin
De opstand van de Kerels lokte de tussenkomst van Filips IV van Valois, koning van Frankrijk, uit. Een van hun hoofden, Klaas Zannekin, geraakte in het franse kamp om de vijand te bespieden. Hij leverde in 1328 een slag bij Kassel maar de Kerels werden uitgeroeid.
Willem de Deken
De Vlaamse nederlaag bij Kassel bracht de onafhankelijkheid van Vlaannderen niet in gevaar. Nochtans eiste de koning van Frankrijk dat de schuldigen zouden gestraft worden. Willem de Deken, burgemeester van Brugge, werd te Parijs geradbraakt en Brugge moest haar wallen slopen. Deze stad geraakte meer en meer in verval ten gevolge van de verzanding van het Zwin.
Het Belfort te Gent
Het verval van Brugge dagtekent van het midden van de XIVde eeuw. Gent werd toen de eerste stad van Vlaanderen. Haar trots belfort getuigt van haar toenmalige macht. Wevers en volders waren er zeer talrijk. Zij bewerkten de wol die door Engeland geleverd werd.
Jacob van Artevelde
Toen de 100 jarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk uitbrak, koos de graaf van Vlaanderen, Lodewijk van Nevers, partij voor de koning van Frankrijk met het gevolg dat koning Edward III van Engeland de uitvoer van Engelse wol naar Vlaanderen stopzette. Deze maatregel veroorzaakte werkloosheid, ellende en opstand in Vlaanderen. Een Gentenaar, Jacob van Artevelde, nam te Gent en in heel Vlaanderen de macht in handen. Hij werd de Wijze Man van Gent genoemd.
Jacob van Artevelde en Edward III
Jacob van Artevelde ontmoette koning Edward III van Engeland en verkreeg dat de Engelse wol opnieuw naar Vlaanderen zou verzonden worden. Hij redde zo het graafschap van ellende. In ruil beloofde hij aan Edward III de neutraliteit van Vlaandere in de Frans-Engelse oorlog.
De Engelse vorsten te Gent
Vlaanderen kon in de 100 jarige oorlog niet neutraal blijven. Door toedoen van Filips VI van Valois werd het gedwongen met Engeland een verbond te sluiten. Koning Edward III van Engeland kwam met zijn gemalin Filippina van Henegouwen, naar Gent en werd er als koning van Frankrijk gehuldigd. Hij maakte inderdaad aanspraak op de Franse troon.
Gentse Strijdkrachten
In naam van het graafschap Vlaanderen erkende Jacob van Artevelde Edward III van Engeland als koning van Frankrijk. Terwijl graaf Lodewijk van Nevers, die aan Filips VI van Valois trouw gebleven was, in Frankrijk voor zijn vorst streed, stelden de Gentse militien zich ten dienste van de koning van Engeland.
De Slag bij Sluis
In 1340 had de eerste grote slag van de 100 jarige oorlog plaats. Hij werd op zee, aan de monding van het Zwin, bij Sluis, geleverd. Bijna alle franse oorlogsschepen werden door de Engelse en Vlaamse vloten tot zinken gebracht.
Belgische Unie
Dank zij Jacob van Artevelde werd de toekomstige Belgische eenheid mogelijk. Hij verbond eerst de drie grote steden: Ieperen, Brugge en Gent. In 1339 bracht hij met Brabant-Limburg, later ook Henegouwen-Holland-Zeeland-Friesland, een militaire en tolunie te stand. Luik zou later toetreden.
Dood van Jacob van Artevelde
Ondanks de vele bewezen diensten werd Jacob van Artevelde door de Gentse wevers, die door Gerard Denijs opgeruid waren, vermoord. Dit gebeurde op een juli avond in 1345
Jan de Blinde te Crésy
Enkele maanden na de dood van Jacob van Artevelde werd Lodewijk van Nevers in het leger van de koning van Frankrijk in de slag bij Crécy gedood. In dezelfde slag, in 1346, sneuvelde ook Jan de Blinde, hertog van Luxemburg en koning van Bohemen. De prins van Wales, de overwinnaar in deze veldslag, nam de struisveren van de helm van Jan de Blinde en plaatste die in zijn wapenschild.
Joanna en Wenceslas
In 1356 verleende hertogin Joanna van Brabant en Limburg, dochter van Jan III en gemalin van de jonge Wenceslag van Luxemburg, aan haar onderdanen de Blijde Inkomst van Brabant. Deze keur waarborgde alle mogelijke vrijheden. Voortaan zullen alle hertogen van Brabant op het ogenblik van hun troonsbestijging aan de Blijde Inkomst trouw moeten zweren.
De XXII de te Luik
De democratische onlusten van de XIVde eeuw hadden te Luik een gelukkig gevolg: in 1343 kwam er de Rechtbank der XXII tot stand. Deze rechtbank, waar alle standen van de maatschappij vertegenwoordigd waren, had de macht om alle twisten te beslechten en ieder onrecht weer goed te maken.
de Flagellanten
Het leven was hard in de middeleeuwen. Zwarte pest en hongersnood verwoestten dikwijls het land. Er verschenen toen eigenaardige sekten, b.v. de sekte der Flagellanten die de grootste rampen voorspelden en zich in het openbaar geselden.
Everhard Tserclaes
In 1356 bezetten de legers van de graaf van Vlaanderen de stad Brussel, nadat ze ook Antwerpen en Mechelen aan Joanna van Brabant ontnomen hadden. Een Brussels edelman, Everhard Tserclaes, slaagde erin de stad te bevrijden. Hij was zeer populair maar werd in 1380 vermoord.
Lodewijk van Male
Na Lodewijk van Nevers werd zijn zoon, Lodewijk van Male, graaf van Vlaanderen. Hij was diplomatisch aangelegd, schrander en heerszuchtig. Hij voerde tegenover zijn suzerein, de koning van Frankrijk, een zeer onafhankelijke politiek.
De Witte Kaproenen
Lodewijk van Male kon slechts met grote moeite zijn gezag in Vlaanderen doen erkennen. Door Jan Yoens aangevoerd, verwekten de Gentse democraten (De Witte Kaproenen), in 1379 een opstand. Ze stookten wanorde in heel het graafschap.
Pieter Coutereel
De opstand van de Witte Kaproenen werkte aanstekelijk. Te Leuven, liet een demagoog, Pieter Coutereel, de schepenen uit de vensters van het stadhuis werpen en nam het gezag in handen.
Filips van Artevelde
De Gentenaren die tegen graaf Lodewijk van Male waren opgestaan, hadden Filips van Artevelde, zoon van de Wijze Man, als leider gekozen. Hij was een dapper man maar minder begaafd dan zijn vader. De zaak die hij verdedigde was trouwens vooraf verloren.
De slag bij Beverhout
In 1382 voerde Filips van Artevelde zijn Gentenaren tot voor de poorten van Brugge en viel de stad op Beverhouts veld aan. Hij wierp de Brugse militien overhoop en nam de stad in. Graaf Lodewijk van Male kon slechts met grote moeite ontsnappen.
De vrede van Doornik
Lodewijk van Male kwam met het leger van de koning van Frankrijk naar Vlaanderen terug en verpletterde de Gentenaren bij Westrozebeke, waar Filips van Artevelde gedood werd. Pas in 1385, een jaar na de dood van de graaf, tekenden de Gentenaren met zijn schoonzoon Filips de Stoute, de vrede in Doornik. De Gentenaren gedroegen zich hoogmoedig en weigerden de knieval voor hun nieuwe vorst te doen. Deze sloot slechts op aandringen van zijn gemalin, Margareta van Male de vrede.
Jacob van Maerlant
In onze geschiedenis valt het einde van de Middeleeuwen samen met dat van de XIVde eeuw. Deze periode was rijk aan grote dichters. Een van de verdienstelijkste was de gemeentesecretaris van Damme, Jacob van Maerlant. Hij bezong in een zuivere taal de liefde voor het vaderland.
Reinaert de Vos
Onder de Vlaamse schrijvers van de XIVde eeuw was ook de Gentenaar Willem. Hij vertelde de grappige avonturen van de vos in het dierenepos "Van den vos Reinaerde", zeden en mensen van die tijd worden er op levendige wijze uitgebeeld.
De Broeders des Gemenen Levens
De Belgische kinderen waren op het einde van de middeleeuwen bevoordeeld inzake onderwijs. De begijnen gaven onderricht aan de meisjes, De Broeders des Gemenen Levens aan de jongens.
Jan van Ruysbroeck
Van al onze grote middeleeuwse figuren was de merkwaardigste een kloosterling, Jan van Ruysbroeck, de Wonderbare bijgenaamd. Zijn mystische werken zijn zeer verheven van inhoud en munten uit door hun zuiverheid van taal.
De kerk van O.L. Vrouw te Hoei
De Belgische kunst bracht in de middeleeuwen prachtige gebouwen voort. Tot in de XIIIde eeuw werd de Romaanse stijl gebruikt. In de XIVde werde Gotische kerken gebouwd. Een van de schoonste Gotische kerken uit deze periode is de O.L. Vrouw te Hoei, in het prinsbisdom Luik.